Grappig om te merken dat 4 dagen na mijn laatste blog hier, Ellis is geboren... het lijkt al zo lang geleden en toch is het amper 7 maand.
Ik ga in deze blog geen bevallingsverhaal vertellen en ook (nog) niet over de vermoeidende eerste maanden. De meeste ouders hier zullen me wel begrijpen, en de niet-ouders en degene die een rustig kind hadden, zullen het zelfs niet echt begrijpen zelfs al slaagde ik erin het kleurrijk neer te pennen.
Maar ik heb wel zin in enkele bedenkingen over de verandering in mijn leven. Er is zoveel veranderd en toch voelt het alsof er nooit iets verandert is. Mijn leven draait plots hoofdzakelijk rond een ander leven en toch voel ik me niet weggecijferd. Ik voel me vooral meer gegrond, meer neutraal, niet te min, niet te plus.
Ik weet waarom dit is, dit eindelijk zo is, welk puzzelstukje eindelijk gevonden is, maar daar ga ik nu niet verder op in.
Zojuist is Ellis weer wakker geworden, ze wil eten. Lekker simpel toch :) . Eten, slapen, leren en aandacht. Meer lijken baby's niet nodig te hebben. Dat is de simplificatie natuurlijk.
Ze heeft mijn hart verroverd, dat is wat baby's doen met volwassenen :) . Nuja de meeste volwassenen allesinds, maar ik wil niet denken aan de uitzonderingen nu.
Ik zou nog vanalles willen maken voor haar, jasjes, broekjes, speeltjes,... , maar ik vind de tijd maar niet. Ik ben meestal met haar bezig en de momenten dat ik eventjes rust heb, breng ik door op babbelgroepjes op facebook. Het wordt tijd dat ik wat minder :) . Al is er weinig dat je kan doen dat maar enkele minuutjes tijd vraagt per keer en toch een nut heeft. Want dat heeft het zeker, het lezen van anderen hun ervaringen en het delen van je eigen ervaringen en dit met veel verschillende mensen, terwijl je je huis niet uit hoeft. Internet is uitgevonden voor de westerse mama ;) .
Ellis ligt hier zalig in mijn armen te slapen... tijd dat we in bed kruipen. :)
Meer specifieke vertelsels volgen nog wel, als ik weereens mijn eigen tijd steel voor deze blog.
Zo zou ik mijn ervaringen met borstvoeding, wasbare luiers, babydragers, samen slapen, niet laten huilen, enz... willen delen als 1 van de zovelen.
Ik behoor bij de groep ouders die een opvoedstijl toepassen die in het nederlands natuurlijk ouderschap genoemd wordt en in het engels attachment parenting. En ik doe ook aan unconditional parenting.
Maar dat is allemaal maar mooie westerse praat, ik ben vooral iets doodnormaals en millenia oud: Ik ben mama.
Ik ben al lang mama, maar nu ben ik het nog meer. :)
