Ik heb vanavond zin in het schrijven van een blogje. Even wat dingetjes van de afgelopen weken neerpennen om een beetje mentale rust te vinden.
 |
| Dada, oude woonst |
We zijn verhuist. Sinds zondag avond 1 juli slapen we niet meer in 'ons' appartementje in de sportstraat. We huren dan wel, maar ik vind dat als je ergens je thuis opbouwt, dat dat dan ook van jou is, ookal moet je er weer uit op het einde van de huurtijd. Geld en eigendom is als het erop aan komt toch maar larie en apekool in het leven :) .
Het oude, getrouwe, versleten appartement, met de verpulverende raamkozijnen en de afbrokkelende vensterbanken. Met de oude nog met stof omrande electriciteitsleidingen en de ouderwets aangeklede badkamer en keuken. Met het afstotelijke lood in het water en de koude enkele beglazing.
Er zijn zo een aantal dingen die ik toch echt niet zal missen, maar waar ik tegelijk wel wat van geleerd heb.
Zoals geen warm water uit de kraan hebben in de keuken. Je gaat automatisch veel zuiniger om met je warme water als je het eerst speciaal hebt moeten opwarmen in de waterkoker. :)
En de vele, enkel beglaasde ramen zorgden ervoor dat je die trui extra binnen dragen gewend raakt en je al snel een verzameling dekens bijeen krijgt die uiteindelijk nog heel wat ander nut blijken te hebben (zoals beschermen van meubels bij de verhuis).
Ik vond het wel zijn charme hebben om niet alle moderne comfort te hebben (maar toch voldoende om het leefbaar te houden).
Maar nu met een kind... dat ging niet samen met dat lood in het water, vond ik. Misschien wel wat hypocriet van een stadsmens met al die andere vieze vervuiling om me heen, maar tja... het is ook gewoon het gevoel. En vooral de irritatie om flessenwater te moeten kopen. Ondertussen zijn we natuurlijk alweer erg blij overgestapt op onze brita filter.
Het warme water uit de kraan is dan weer een herontdekte luxe. Ik ben ermee opgegroeid, maar toch na 4,5 jaar was ik het al zo gewoon zonder, dat het een beetje als een nieuwe ontdekking aanvoelde. :)
Om me nu volledig op onze nieuwe woonst te focussen. Ik voel me hier erg op mijn gemak. Door bovenstaand herondekt modern comfort en vooral door de omgeving hier. Het is toch wel iets speciaals om zo midden in een stadscentrum te wonen.
Al die gezellige cafeetjes en winkeltjes en bedrijvigheid vanaf ik nog maar een stap buiten de deur zet. Ook die vriendelijkheid alsof je in een dorp terechtgekomen bent.
 |
| Veel te leuke winkeltjes in de buurt met veel te leuke kleertjes ;) Strawberries for my strawberryblond girl |
Verder bevalt de blok waarin we nu wonen me zeer goed. Geen last van irritante bassen van fuifende studenten onder of boven ons, geen last van een bus die elk halfuur voorbij rijdt. Er is wel wat bedrijvigheid natuurlijk, maar we zitten nu op het negende en dan vervaagt dat grotendeels naar de achtergrond.
Oja... een mooi uitzicht over de stad natuurlijk :) op het negende zijnde. En ook uitzicht op het water vanop het terras. Dus als ik even niet weet wat doen, maar niet naar buiten kan omdat Ellis nog slaapt, dan kan ik me amuseren met naar voorbijvarende toeristjes te kijken ;) .
Het nadeel dan weer is dat het hier toch ietsje te klein is. Het is feitelijk voldoende om te leven, maar we hebben (lees: "ik heb") teveel rommel. Teveel dingen waar ik toch geen afscheid van kan nemen, maar die nu vooral wat in de weg staan. En ik zou nog zoveel boeken willen kopen en lezen, nog zovele waarvoor mijn vingers jeuken en mijn brein staat te springen :p .
Het voordeel danweer van weinig ruimte is dat we de eerste week verplicht waren om met zijn drietjes in bed te slapen. En daardoor heeft vriendlief ontdekt dat dat nog wel goed meevalt en dus slapen we nog steeds met zijn drietjes in bed.
Hij heeft wel al gezegd dat hij het met vieren niet meer zou zien zitten, dus als er nog eentje komt dan zal Ellis een eigen bed in moeten. Nou... nog eentje... daar denk ik nu nog niet aan :) .
hmm... correctie, daar denk ik vaak aan. Maar eerst moet ik er gewoon zijn voor Ellis. Ofte ik wil er volledig kunnen zijn voor haar. Toch minstens tot haar 2 jaar. En aangezien ik rekening moet houden met weer enkele maanden platte rust tijdens de zwangerschap, zal het misschien eerder iets zijn voor als ze 4 jaar is.
En dan nog... misschien komt er nooit een derde voor mij. Misschien kan ik nog adopteren... Misschien...
Voorlopig heb ik mijn handen vol met drukke Ellis en alles hier op orde krijgen.
Zo ben ik vollop bezig met het opknappen van de berging. Er waren daar nog schimmelplekken (die ik direct onschadelijk heb gemaakt, aangezien ik allergisch ben voor schimmel).
Het behang dat erin hong heb ik er snel uitgehaald en nu wacht het nog op een herplamuring (van de aangetaste stukken plaaster) en een herschildering.
Veel meer opknapwerk zal ik hier waarschijnlijk niet verrichten. Het is normaal de bedoeling dat we hier maar ongeveer een jaar blijven, terwijl we uitkijken om iets te kopen.
Die berging kon ik gewoon niet zo laten.
Meer dan rommel opruimen, muur opknappen en Ellis verzorgen heb ik nog niet gedaan de laatste 2 weken. Internet is er daarbij ook niet hier. 1 of ander mysterieus probleem met de verbinding. Telefoonlijn werkt, maar de adsl krijgen we maar niet actief.
Dus heb ik nu enkel savonds even het mobiele internet van mijn vriend. Echt gemist heb ik het nog niet, enkel bij momenten die gewoonte om even iets snel op te zoeken. Wat kon er weer in dat recept? Wat zijn de openingsuren voor die dienst? waar kan ik dat vinden? Hoe moet ik daar geraken? Wat zijn de busuren?
Hoe leefden de mensen toch ook alweer zonder internet? ;)
Nog een laatste dingetje: Gentse Feesten!
We wonen nu letterlijk vlakbij de Gentse Feesten. Ik heb het vorig jaar moeten missen door mijn platte rust, maar dit jaar kan ik er elke dag heen op eender welk moment, zonder rekening te moeten houden met tramuren of een beetje lange voettocht naar huis.
Ellis in draagzak en hop naar de feesten. :)
Ik zal dit jaar ook een beetje helpen met de pvda, vooral wat flyeren enzo. Kan ik ook makkelijk met Ellis doen.
Dat doet me eraan denken dat we de buggy gewoon hebben weggedaan (staat bij oma op zolder), we deden er toch niets mee en hier hebben we er geen plaats voor. Ik kan me het eigenlijk niet zo goed voorstellen wat het is om met een buggy op stap te moeten, ik zie ze zo vaak rondrijden en het blijft toch wel een groot vraagteken. Ik vind het zo makkelijk om ze gewoon even in de draagzak te steken, dat het me een omslachtig gedoe lijkt met zo'n koets. Maar dat is uiteindelijk maar gewoonte waarschijnlijk.
 |
| dragen is ook fantastisch tijdens het huishouden en opruimen na een verhuis :)) |
Ieder zo zijn ding, het enige waar ik het wel moeilijk mee heb is die akelig uitziende babybjorn dragers die nog steeds zoveel verkocht worden. ergonomisch ondingen en helemaal aandoenlijk als men die gebruikt met het babytje naar voren kijkend... brrr...
spijtig genoeg weten velen niet beter en spijtig genoeg is de regel: wat geld opbrengt en men goed aan de man weet te brengen, is wat de doorsnee mens leert kennen.
Voorlopig genoeg van me af getyped denk ik zo :) . Ik kruip in mijn familiebed.
